LIATURCHES
FILOSOFIE & MEER
"Mijn lezingen zitten tegen cabaret aan"
door: Hein Bosman
CNV Connectief
"Er zijn al genoeg saaie lezingen in de wereld"
Universitair docent en filosoof Ronald Hünneman geeft niet alleen les, maar ook workshops en dat doet hij energiek. Precies de goede man voor een workshop tijdens de Energizer 2016 van 5 november aanstaande. Hij geeft er twee: over de kunst van het lesgeven én het nut en nadeel van diagnoses. ‘Als ik moet kiezen tussen het helpen van een leerling of de administratieve rompslomp dan kies ik voor de leerling.’
Het mooiste en moeilijkste vak ter wereld, zo noemt Hünneman het doceren. Goed lesgeven is een kunst. Een docent moet volgens hem inspirerend en relevant zijn, enthousiast over het eigen vak, goed les kunnen geven, en de leerlingen laten nadenken. ‘Hoe belangrijk de leraar is voor dit land? Cruciaal! Dat wordt echt onderschat. Ouders besteden de opvoeding steeds meer uit. Als leraar vervul je voor een deel die rol. Vorige week heb ik een mentorstudent geholpen met problemen met de woningbouwverening. In week 1 neem ik mijn mentorstudenten mee uit eten, en we worden vrienden op Facebook, via mijn privéaccount, zodat we van elkaar weten wat we doen.’
Diagnoses
De tweede workshop gaat over het stellen van diagnoses in het onderwijs, aan de hand van vragenlijsten, observatieformulieren en computerprogramma’s. ‘Dat gebeurt heel veel. Adhd, dyslexie, hoogsensitiviteit. Hoofbegaafdheid is er ook eentje, nou, daar merk je als ze eenmaal op de universiteit zitten weinig meer van’, zegt hij lachend. ‘Men denkt dat diagnoses verhelderend zijn. Dat is niet zo. Ze zijn soms zelfs schadelijk. Mensen hebben niet door dat het een ander soort diagnose is dan een medische als een gebroken been. Maar er wordt wel dat belang aan gegeven, dat is fout.’ Naast een overdaad aan diagnoses is er wat Hünneman betreft ook te veel administratie vereist in het onderwijs. ‘Dat levert zelden iets op voor leerlingen. Ik heb er als docent weleens wat aan, of de Inspectie is er blij mee, of de managers boven mij… maar of het nou werkt voor de leerling? Nee! Als ik moet kiezen tussen het helpen van een leerling of de administratieve rompslomp dan kies ik voor de leerling.’
Warcraft
Hünneman staat zo rond de twaalf uur per week in de collegezalen aan de Rijksuniversiteit Groningen. Hij geeft daar les over kunsten, cultuur en media. Hiervoor werkte hij in het speciaal onderwijs. Op een zmok-school in Drenthe, cluster 4. Zeer moeilijk opvoedbare kinderen tussen de 13 en 17. ‘Met onder andere junks, criminelen, jongens met psychische stoornissen. Zwaar. Maar ik was als filosoof niet op een verkeerde plek. Je moet jezelf daar heel goed kunnen relativeren.’ Wanneer een klas of collegezaal niet geïnteresseerd is, dan ligt dat wat Hünneman betreft aan de leraar. ‘Als kinderen 72 uur achter elkaar World of Warcraft kunnen spelen, kunnen ze ook een uur geconcentreerd luisteren. Leren en leuk staan niet tegenover elkaar. Leren is geweldig!’
Cabaret
Op zijn website belooft Hünneman dat er geen seconde verveling de zaal insluipt tijdens zijn workshops. Dat is een stoere uitspraak… ‘Mijn lezingen zitten tegen het cabaret aan, maar na afloop kun je ook een literatuurlijst krijgen. Het is mijn taak om na workshops mensen te laten twijfelen. Ze dachten altijd A, maar misschien is het wel een beetje B. Juist waar je in je denken aan hecht, kan enorm in de weg zitten. Visies waar mensen helemaal voor staan, kunnen er voor zorgen dat je klem komt te zitten.’ Maar hoe houd je filosofie interessant en voorkom je dat een opsomming van oude Grieken de zaal in slaap sust? ‘Ik doorspek het met dingen uit het dagelijks leven. Daar gaat filosofie over: Wat doe je in de supermarkt, en wat als je voor de klas staat. Het is de kunst om mensen na een les of lezing weg te zien gaan met een hunkering naar meer. Ik wil dat ze na een workshop nog een uur doorpraten. Er zijn al genoeg saaie workshops en lezingen in de wereld.’