Wellicht zou dit niet publiekelijk op het internet moeten staan. Aan de andere kant, u kent uw volgelingen, ze lezen niet. Ze zijn te druk met hun gezinsleven, werk, de auto, de verhuizing, sport of de tuin. Ze lezen niet, en ze denken liever ook niet. In feite zijn ze het stadium van “zelfgekozen onmondigheid” nooit ontstegen. Daarom kan een Handboek voor Goeroes gewoon op het web staan. Ook al sturen we onze volgelingen het adres, zelfs al zetten we er een uittreksel bij met de belangrijkste passages fluorescerend gemarkeerd, dan nog zullen zij de televisie verkiezen boven de ontmaskering van hun Leermeester. Wij zijn de goochelaars van de geest. Net zoals goochelaars weten dat een mens geen groter blikveld heeft dan een duimnagel op armlengte afstand, zo weten wij hoe beperkt de blik van het mensenbrein op de wereld is. En zoals goochelaars profiteren van de beperkingen van het blikveld, zo parasiteren wij op de beperkingen van de geest. Wij zijn de Goeroes. Zoals u weet is het na Darwin bijna een tautologie, edoch zeg het nooit tegen uw volgelingen: mensen zijn bavianen met wat extra kubieke centimeters neocortex. Neo, ha! Alsof er iets nieuws aan is. En mensen zien zichzelf het liefst als de dragers van zoveel nieuws dat de kloof met onze naaste verwanten onoverbrugbaar wordt. Wat een minachting voor chimpansees, alsof ze een leven leiden dat onvergelijkbaar is met dat van onze volgelingen. Alsof bonobo’s op het Zandvoortse strand zouden opvallen tussen onze bruinende, blikkende, in gedachten masturberende volgelingen. De hoogmoed! De heerlijk hoogmoed, zo treffend gesymboliseerd in het extra kwabbetje neocortex. En wat een mogelijkheden voor ons! Waarom komen de stumpers bij een Goeroe? Waarom voorzien ze ons van een bovenmodaal salaris? Toch alleen om een doel in hun leven te krijgen? Een richting waar er voorheen slechts chaos was? Bavianen weten precies wat ze moeten doen. Als de maag gevuld is, en zelfs als die niet gevuld is, zijn de handelingen gericht op slechts één zaak: opklimmen in de hiërarchie. In de richting van het allerhoogste, weg van het lagere, op naar de Alfa. Dus wat geven wij onze ongelukkigen? Wij geven ze een wereld die is opgedeeld in een Hoger en een lager. Daarmee scheppen we duidelijkheid in hun chaos, en geven we ze tegelijkertijd een doel. En wat zullen ze ons dankbaar zijn… Maar let op! Dat wat wij het Hogere noemen, mag onder geen beding te vinden zijn. Het is de aard van ons nobele vak dat het Hogere principieel onkenbaar is. Wie zijn volgelingen lang bij zich wil houden, zorgt voor een onkenbaar Hoogste doel. Het lage moet kenbaar zijn. Dat moet de wereld zijn zoals iedereen die ervaart en voelt. De wereld met verlokkingen, genot, liefde, maar ook met verslaving, pijn en verlies. Het Hogere ligt daarboven, daarachter of versluierd in de diepte. Het Hogere is onkenbaar, oncontroleerbaar en daardoor onbereikbaar, voor eeuwig achter de horizon van onze volgelingen. Wij kennen het Hogere. Natuurlijk! Wij wel! Daarom komen ze ook bij ons, de minkukels. Wij zijn Verlicht. Wij zijn Wijsgeren. Wij kennen de Waarheid. Wij hebben Inzicht. Wij kennen de Werkelijkheid achter de verschijnselen. Wij kennen de wereld van de Doden, het Leven na dit leven. Wij Weten wat wetenschappers niet kunnen en willen zien. Wij geven onze volgelingen het Hogere, en zij zullen dorstig onze woorden drinken. Noem het Balans, Rust, Chi, Zelf, Diepste Ik, Eeuwigheid, Nu en ze zullen u jarenlang volgen om het Onvindbare te zoeken. Noem het NLP en u mag ze voor eeuwig herprogrammeren. Noem het Nederland, en ze zullen roepen dat ze trots zijn op het land dat nauwelijks bestaat. Noem het de Vrijheid tegenover de As van het Kwaad en ze zullen hun tijd verdoen met het verbranden van Heilige Geschriften. Noem het Slanke Lijn, en ze zullen uw boeken verslinden. Noem het The Inconvenient Truth, of Global Warming, en ze scheuren de groene producten met hun Toyota Prius de winkel uit. Noem het The Secret. Ja! Noem het vooral The Secret!
Vervloek voor uw volgelingen het lagere, en doe hen hunkeren naar het Hogere. Dat is de Gulden Regel voor ons Goeroes. En terwijl zij met onze Kennis worstelen, zitten wij in de tuin, de zon op ons gezicht, een boek van Tsjechov in onze handen, te genieten van wijn en brood, niet gehinderd door enige hunkering naar wat voor Hoger Leven dan ook. Wij zijn immers de Goeroes.
Comments